«من یک مقدار کمال گرا هستم». عباراتی این چنینی رو متواضعانه از زبان افرادی می‌شنویم که علی‌رغم اذعان به مشکلاتی که انگیزه‌ی بهترین‌بودن برای آن‌ها به همراه آورده است، از آن به عنوان یک نماد افتخار نیز یاد می‌کنن و در همین واپسا که انگیزه برای بهترین‌بودن رو می‌توان به عنوان کلیدی برای نیل به موفقیت دانست -ورزشکاران سرآمد، محققین پیشگام و رهبران موفق باید انتظارات زیادی داشته باشن- کمال‌گرایی ما رو از رسیدن به بیشترین توان بالقوه‌ای که داریم، باز خواهد داشت.

در ادامه به 9 نشانه اخطاری خواهیم پرداخت که نشان می‌دن تمایلات کمال‌گرایانه ما بیشتر از اینکه برایتان مزایای مثبت رو به همراه داشته باشن، به ما آسیب می‌رسونن.

1. ما از همه‌ی افراد انتظار داریم تا ما رو به چشم «بهترین» ببینن
   کمالگرایان علاوه بر انتظار عملکردی بی‌عیب و نقص از خودشان، از سایر افراد نیز توقعاتی غیرواقعی دارن. آن‌ها حوصله‌ی افرادی که استانداردهایشان رو رعایت نمی‌کنن، ندارن. کمالگرایان به انتقاد از افراد پیرامون خود می‌پردازن و به همین دلیل در روابطشان آسیب می‌بینن.
   
2. همواره در تکاپو هستیم تا کارهامون رو طی زمان‌بندی مشخص تموم کنیم
   افرادی که به دنبال تعالی به سالم‌ترین شکل هستن، عموما به دنبال تکمیل کارهاشان به نحوی کارا هستن. با این وجود کمالگرایان ممکن است یک ایمیل را به منظور حصول اطمینان از این امر که به خوبی نوشته شده است، هزاران بار بازنویسی کنن یا حتی هیچوقت طرح‌های پیشنهادی خود رو آنقدر خوب نمی‌بینن که قادر به متقاعدکردن همه‌ی افراد باشن. کمالگرایان ممکن است فرجه‌های زمانی مربوط به انجام کارهایشون رو از دست بدن و هیچگاه تو فکرشون نمی‌گنجه که کارشان به قدری خوب باشه تا بتوان آن رو تکمیل شده در نظر گرفت.
   
3. ما اشتباهات رو به منزله‌ی اثباتی بر ناکافی‌بودن خود در نظر می‌گیریم
   کمالگرایان اشتباهات خود را به دیده‌ی فرصت‌هایی برای آموختن، نمی‌بینن. به جای این مساله، کمالگرایان هر اشتباهی که انجام می‌دن رو به دیده‌ی گواهی می‌بینن که آن طور که باید و شاید خوب نیستن. آن‌ها لحنی سختگیرانه و انتقادی رو برای صحبت با خود انتخاب می‌کنن و کوچک‌ترین اشتباهات سهوی که ممکن است انجام دهند، آن‌ها رو به هم می‌ریزد.
   
4. انرژی بسیار زیادی را به منظور پوشش عیب‌های خود صرف می‌کنیم
   کمالگرایان می‌ترسن عیب‌هایشان مورد قضاوت سختگیرانه‌ی افراد دیگر قرار گیرد. در تلاش به فرار از این قضاوت‌ها، کمالگرایان سعی در نمایش وجهه‌ای بی‌نقص از خود دارن. جالب است که بسیاری از کمالگرایان در این امر به مقام استادی رسیده و حتی در شرایطی که اوضاع خیلی هم مرتب نیست می‌تونن سایر افراد رو قانع کنن که همه چیز عالی و بدون نقص است.
   
5. کارهایی را که فکر می‌کنیم ممکن است در آن‌ها شکست بخوریم، انجام نمی‌دهیم
   کمالگرایان بیشتر به توانایی‌های فعلی خود متکی هستن و به دنبال یادگیری مهارت‌های جدید نیستن. ما معمولا به سراغ انجام کارهایی می‌رویم که چالش کمتری داشته و شانس موفقیت در آن‌ها تقریبا به نسبت کارهایی که شیب آموزشی بیشتری دارند، تضمین شده است. کمالگرایان معمولا از انجام کارهای جدید سر باز می‌زنن؛ چراکه می‌ترسن قادر به اشراف به توانایی‌های لازم برای موفقیت در این زمینه نباشن.
6. ما نمی‌تونیم موفقیت‌های خود رو جشن بگیریم
   کمالگرایان با ابراز پیروزی‌های خود، فارغ از میزان موفقیتی که کسب کردن، راحت نیستن. آنها به جای اذعان به استعدادهایشان، موفقیت‌های خود رو مدیون بخت و اقبال می‌دونن. از سوی دیگر، کمالگرایان گاهی با جملاتی انتقادی نظیر، “باید سریعتر به اهدافم می‌رسیدم،” یا “اگر باهوش‌تر بودم، لازم نبود انقدر سخت کار کنم” به استقبال دستاوردهای خود می‌رن.
   
7. ارزش ما وابسته به دستاوردهایمان است
   کمالگرایان تنها زمانی احساسی خوب نسبت به خود دارن که کاری جدید را انجام داده و یا دستاوردی بزرگ را کسب می‌کنن. یک شکست، اشتباه جزئی و یا عدم پذیرش کارهایمان می‌تونه آن‌ها رو به سمت اضمحلال ببرد؛ چرا که احساس می‌کنن آنقدری که باید و شاید در زندگی خود نقش با اهمیتی ایفا نکردن.
   
8. تقلایی که برای کمال گرایی انجام می‌دهیم، بر سلامت روانی ما اثر منفی می‌گذارد
   تلاش برای رسیدن به سطوحی واهی از موفقیت، خسارات زیادی رو به سلامت روانی یک کمال‌گرا می‌زنه. محققان وجود کمال‌گرایی رو مرتبط با اضطراب، اختلال وسواس جبری- OCD، اختلالات تغذیه‌ای و افسردگی می‌دونن. بسیاری از پژوهش‌ها نیز از کمال‌گرایی به عنوان یک عامل خطر برای خودکشی یاد کردن.
   
9. از زندگی خود رضایت نداریم
   ترس مداوم از شکست موجب می‌شه تا کمال گرایان هیچگاه نسبت به زندگی خود احساس رضایت نداشته باشن. تحقیقات نشون می‌ده که کمالگرایان معمولا عملکرد بهتری رو تو محیط‌های با استرس پایین از خود به جای می‌ذارن. با این وجود بدیهی است که ایجاد یک زندگی بدون چالش غیرممکن است. رویدادهای سخت و پراضطراب زندگی می‌تونه بر رضایت کمالگرایان از زندگی اثرات منفی بذاره.

چگونه بر کمال‌گرایی فائق آییم؟

مطلع شدن از وجود کمالگرایی به منظور رفع آن، می‌تواند شروع مناسبی برای افرادی که درگیر کمالگرایی جزئی هستن، باشه. تلاش کنیم تا انتظاراتی واقعی رو نسبت به خودمون ایجاد کنیم و شکست‌ها و خطاها رو به عنوان بخشی از مسیر خود بپذیریم.

علی رغم اینکه تاکنون کمال گرایی رو به عنوان یک بیماری روانی تشخیص ندادن ولی برای درمان آن می‌توان به یک روان درمانگر مراجعه کرد. جلسه با مشاور می‌تونه بهمون کمک کنه تا مغز خود را آموزش داده و به این وسیله می‌تونیم عضلات ذهنی که برای رسیدن به بالاترین سطح پتانسیل خود به آن نیازمند هستن رو ایجاد کنین؛ این امر شامل درنظرگرفتن تمامی عیوب و یا نقاط قوت شما می‌شه. بنابراین چنانچه کمالگرایی در مسیر زندگی متعالی که به دنبال آن هستین اختلالی ایجاد کرده است، می‌تونین از روان درمانگر خود کمک بگیریم.

این نوشته ترجمه‌ای از بلاگ‌پستِ «9 Signs You’re A Perfectionist (And That’s Not A Good Thing)» است که «محمدامین قنبری» ترجمه‌اش کرده است.

در آخر هم اینکه پیشنهاد می‌کنیم اپیزود نوزدهم پادکست هلی تاک با عنوان کمال طلبی رو بشنوین: